CHARAKTER APPENZELERA

​

Temperament czyli ogół unikalnych cech psychicznych, które w sposób stały kierują zachowaniem w różnych sytuacjach. To cały układ nerwowy centralny i obwodowy zaprogramowany i przekazywany genetycznie, który podlega niewielkim wpływom środowiska. Struktura temperamentu to aktywność, emocjonalność
i towarzyskość a rodzaje temperamentu przedstawia:

​

Jest to baza z którą nasze szczenię przychodzi na świat. Przodkowie appenzellera i rygorystyczna selekcja hodowlana, stworzyły przepiękny wzorzec rasy cyt.: "Żywy, pełen temperamentu, pies pewny siebie i odważny. Nieco nieufny wobec obcych, nieprzekupny stróż, przyjazny, szybko uczący się". Brzmi idealnie nieprawdaż?. Nawiązując do wzorca rasy wspomnę o przodkach, kuzynach, które w znaczny sposób ujawniają się tworząc sylwetkę w appenzellera. Ich podobieństwa są niekiedy zdumiewające. Po za trzema pozostałymi rasami szwajcarskimi najbliższy appenzellerowi jest rottweiler. Kuzyni wywodzący się od tych samych psów. W obu rasach doszukać się można podobieństw anatomicznych i psychicznych. W Apku znajdziemy także cechy ras pierwotnych takich jak szpice czy samoyedy.

 

Żywy czyli żwawy, dziarski, energiczny tzn., że wszędzie go pełno, wędzie wejdzie, wszędzie zajrzy. Pełen temperamentu czyli pełen cech takich jak: impulsywność, pobudliwość, zmienność, wybuchowość, towarzyskość, otwartość, powaga, bierność, ostrożność, powściągliwość, sztywność, lęk i apatia. Pewność siebie to stan, w którym pies czuje się dobrze we własnej skórze. To akceptowanie siebie wraz z całym zestawem niedoskonałości, spokój wewnętrzny i docenianie samego siebie. Odwaga to cecha kogoś, kogo nie przerażają, nie zniechęcają do działania trudności i niebezpieczeństwa. Nieprzekupny stróż stróżowanie to pilnowanie i ostrzeganie a w ostateczności obrona. W przypadku ras pasterskich pilnowanie stad innych zwierząt zarówno porządku w stadzie jak i pilnowania stada przed intruzami i niebezpieczeństwem. Przyjazny
i "nieco" nie ufny wobec obcych. Przyjazny dla SWOJEGO stada zarówno ludzkiego jak i zwierzęcego. Szybko uczący się tak bardzo szybko się uczy, zapamiętuje i wykorzystuje swoje umiejętności. Bardzo otwarty na nowości, chętny do nauki, doskonały obserwator, uczy się oczami, myśli i analizuje.

 

Czy nadal uważasz, że pies rodzący się z taką bazą cech jest idealny?. Tak jest psem doskonałym
z ogromnymi możliwościami i predyspozycjami psychofizycznymi. Kształtowanie charakteru zaczyna się zanim szczenię przyjdzie na świat. Po za doskonałą indywidualną pulą genową którą otrzymuje szczeniak od przodków. Drugą "pulą", która ma ogromny wpływ jest ciąża matki i jej przebieg. Warunki i czynniki środowiskowe w jakich suka przebywa. Ilość i jakość bodźców, które ją otaczają a także różne zdarzenia
i sytuacje losowe. Ograniczenie swobody, min. chów kennelowy negatywnie wpływają na późniejsze zachowanie psów. Narastająca fiksacja i frustracja u ciężarnej suki może zwiększyć pobudliwość, nerwowość szczeniąt, frustracja natomiast otwiera furtkę agresji, odizolowanie pogłębia lęki. Niezmiernie ważną rolę odgrywają hodowcy w pierwszych tygodniach życia szczeniąt. Szczenięta appenzellera wymagają bardzo dużego wkładu i poświęcenia ze strony hodowcy w szeroko rozumianą socjalizację. W jak najbogatsze zapoznanie ze środowiskiem, przy największym nacisku na kontakt z ludźmi obcymi. Zachowując przy tym wszystkie środki ostrożności dla zdrowia szczeniąt. Pierwszym wychowawcą jest suka matka, jej kondycja psychiczna i fizyczna to kolejny ważny czynnik w prawidłowym rozwoju miotu. Suka selekcjonuje szczenięta charakterologicznie "nadając im znacznik" późniejszej funkcji w stadzie. To suka rozwija predyspozycje dominacyjne szczenięcia, które takowe cechy posiada, wycisza nadpobudliwców, wspiera lękowe dzieci. Po wstępnej selekcji z "określonymi" predyspozycjami szczenięta trafiają do nowych domów. Wizualna słodkość szczenięcia jest nadzwyczaj złudna i jednocześnie prawdziwa ale dla ludzi którzy znają rasę. Jest to jedna
z nielicznych ras psów, która by była fenomenalna we współżyciu potrzebuje włożenia bardzo dużej ilości pracy.

 

Szczenięta rozpiera energia niczym małe skaczące piranie. Wszędzie chcą być wszystko dotknąć, posmakować. Trafiają się także osobniki słabsze, które wymagają więcej czasu na akceptacje do nowych warunków. Bez oparcia w nowym przewodniku, trudno im znaleźć równowagę psychiczną. Szczenię zaczyna się izolować, nasilają się lęki, nadmierna uległość, dochodzi depresja. Co uniemożliwia budowę relacji pogłębianie więzi czy wzajemny szacunek.

 

Od nas ludzi przewodników posiadaczy appenzellera zależy jaki charakter będzie miał nasz przyszły appenzeller. Jak poprowadzimy naszego szczeniaka przez najważniejszy pierwszy rok jego życia. By Appenzeller był najwspanialszym kompanem naszej codzienności musi pracować fizycznie i psychicznie. Zdolności intelektualne rasy są ogromne. Długotrwałe powtarzanie czynności nudzi i przytłacza, mogą nadmiernie szczekać wyrażając swoją dezaprobatę i nie zadowolenie. Są bardzo interesowne i nic za darmo nie zrobią. Muszą mieć zysk dla siebie by zechciały z nami rozmawiać, a my na tyle bystrzy by się w tym odnaleźć i rozkładać karty w tej rocznej grze.

 

Zdecydowanie i konsekwencja zaspokojenie potrzeb psychofizycznych psa to podstawa dogadywania się
z appenzellerem. Samodzielność i indywidualizm apka, brak sprecyzowanego prowadzenia psa to bardzo prosty sposób na przejęcie dowodzenia przez psa. Jego urok zewnętrzny, kompaktowy rozmiar w sam raz do mieszkania w bloku i do auta. Brzmi znajomo?. Nic bardziej mylnego. Tak appenzeller to mini rottweiler
w ładniejszym opakowaniu z turbodopalaczem. Hasło rottwieler przeraża? jeśli tak to appenzeller na pewno nie jest psem dla Ciebie. Jak każdy pies lubi rutynę, ale nie znosi nudy, pozostawiony sam sobie wykazuję się niezwykłą twórczością niekoniecznie satysfakcjonując przy tym swojego przewodnika. Zdecydowanie nie polecam appenzellera jako pierwszego psa.